Saar wordt Sarah

Mijn 50e verjaardag staat voor de deur. Het is maar een getal, de duvel is oud, 50 is het nieuwe 30, je kent de clichés wel. Dat is ongetwijfeld allemaal waar, maar om nou te zeggen dat er niks verandert ... nee. Ik hoor straks bij een nieuwe doelgroep en sommige dingen kunnen echt niet meer. Dansen in een discotheek, staartjes in je haar, minirokjes, een tweeling. Niet dat ik dat eerder wel deed of zou willen, maar toch. Je gaat andere programma's kijken, andere tijdschriften lezen en je kan ineens allerlei nieuwe beurzen bezoeken. Ik geloof zelfs dat ik mij kan inschrijven voor een woning in het Wozoco.Ondertussen wordt ik dit jaar uitgenodigd voor tenminste twee bevolkingsonderzoeken. Het wordt je duidelijk gemaakt dat je tot bepaalde risicogroepen behoort. Ook krijg ik een snor, vergeet dagelijks namen en droog op. De afspraak voor de eerste kroon wordt binnenkort gemaakt en de sterkte van mijn lenzen moet weer eens worden gecontroleerd want zonder goede verlichting word het steeds lastiger om bijsluiters te lezen. Als ik van de bank opsta ben ik tegen dat ik bij de WC ben net weer een beetje los. Kortom, het verval is volledig ingezet. Hoe lang duurt het nog voordat de eerste knie-  of heupprotese moet worden geplaatst en de tampon kan worden ingeruild voor de Tena lady.

Want ja, direct gekoppeld aan de opkomende verjaardag is de overgang ingetreden. Ik weet niet zo goed wat ik daar van moet vinden. Natuurlijk zijn er de opvliegers. Ze zijn niet heftig, maar wat is het nut ervan? Er zijn ook wel een aantal voordelen van de overgang. Je kan sommige vervelende eigenschappen eindelijk verantwoorden. Stemmingswisselingen. bijvoorbeeld. Die heb ik heel mijn leven al, maar nu heb ik een excuus. Bijzonder vind ik altijd dat drie van de vier vrouwelijke dieren in ons gezin precies hetzelfde hebben als ik. Meestal poeslief, maar we kunnen alle vier ineens uit onze slof schieten. Of dat nu een opgetrokken lipje is, een been of een klauwtje, ik herken het direct. Een ander terugkerend fenomeen is het probleem met het gewicht. Jaaaa, laten we dat er nog eens bij pakken. Afvallen gaat moeizaam maar ik ben nog steeds in de overtuiging dat het goed komt. Al was het maar dat het vet wel degelijk mijn lichaam verlaat. Helaas niet helemaal op de plaats waar ik het wil, namelijk via mijn haar.

Het is allemaal waar, maar ach, waar hebben we het over. Ik voel me eigenlijk niet anders dan 20 jaar geleden, heb alles wat mijn hartje begeert, ben gezond, heb leuk werk, heb het ontzettend getroffen met Lout en heb heel veel lieve mensen en dieren om me heen. Daarnaast zie ik er nog steeds fantastisch uit. Ik zeg, laat maar komen die verjaardag!

(16 februari 2020)