Net als in de film, ik wil het!
- Sandra van de Vreugde
- 26 dec 2024
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 27 dec 2024
We zijn het inmiddels wel gewend dat in de zomer de kruidnoten in de winkels liggen, in september de eerste winkels ingericht zijn in kerstsfeer en dat vanaf oktober op Sky Radio Mariah Carey dagelijks te horen is, wat dan vanaf november langzaam maar zeker wordt opgevoerd tot een dagelijkse overdosis aan kerstmuziek. Een andere ontwikkeling die de laatste jaren een vlucht neemt is het fenomeen 'Kerstfilm'. En dan bedoel ik niet Home alone, The Holiday, Elf, Keizerin Sissy of a Christmas Carol. Nee ik heb het over de boeketreeks films op RTL8. Dat begint ook al in november met 2 films per avond en wordt richting Kerst opgevoerd naar 4 films per avond. En zoals de band Het Goede Doel vroeger al zei: "4 films op een avond, da's 1 film te veel". Deze films, allemaal van dezelfde productiemaatschappij, zijn heel bijzonder. Zelf heb ik er maar 1 helemaal gezien, maar ik blijf regelmatig even hangen als ik er langs zap omdat het me toch fascineert. En ik hoor waarschijnlijk ook tot de doelgroep. Je weet wel, een vrouw van middelbare leeftijd met een kilootje te veel, praktisch kort haar en een kekke bril, een langdurige relatie met niet meer dagelijks vlinders en vuurwerk, zonnepanelen en een nette auto voor de deur. Niet alle genoemde kenmerken zijn overigens op mij van toepassing, welke laat ik in het midden. De vrouwen in de films zijn de vrouwen die we willen zijn, of waarvan men denkt dat we ze willen zijn. Iets jonger, maar ook niet TE jong. Allemaal met lang haar, met zo'n krul er in aan de voorkant en een middenscheiding aan de achterkant. Het zijn natuurlijke schoonheden, slank, succesvol, vrijgezel en niet echt op zoek naar de liefde. Maar ja, als deze zich per ongeluk toch aandient is het vlees zwak. Want daar is hij ... DE MAN. In dezelfde leeftijdscategorie, altijd met een goede kaaklijn, vaak opgeleukd met een klein stoppelbaardje, goed gekleed en stoer met een vleugje kwetsbaarheid. Van inclusiviteit hebben ze in deze films overigens nog nooit gehoord. Het liedje 'Sorry dat ik besta' van Annie MG schoot me laatst even te binnen. Dit hebben jullie natuurlijk ook allemaal zelf wel gezien. Maar ik heb nog een rare afwijking als ik naar dit soort films kijk: het kleurgebruik. Want dat is in elke film exact hetzelfde. Daar ben ik ontzettend door afgeleid. Zo kan ik bijvoorbeeld de film LALALAND niet bekijken omdat daar in ELK shot de kleuren blauw, geel en rood voorkomen. Als ik het dan niet meteen zie ga ik zoeken en gaat de film volledig aan me voorbij. Nou, hier geldt dat ook. De setting waar de film zich afspeelt, of dat nu binnen is of buiten, is wit met bruin, vaak hout, aangevuld met groen, rood en blauw. Dit is uitgewerkt tot in de kleinste details. De kleding van alle acteurs is ook in die kleuren waarbij soms zwart en grijs worden toegevoegd als basis. Even dacht ik dat er in iedere film een extra kleurtje heeft, maar dat blijken ook steeds dezelfde kleuren te zijn. Dat zijn geel/goud, turquoise, paars en roze. Heel subtiel hoor, dus je moet wel opletten. De kerststerren staan buiten in de sneeuw, terwijl je hier bij de kassa van intratuin de opdracht krijgt ze goed in te pakken omdat ze anders in het stukje naar je auto niet overleven. Maar goed, ik stel mij dus een grote loods voor waar alles in staat en hoe ze dat voor elke film eruit halen en op een andere manier neerzetten.
De titels van de films zijn erg voorspelbaar. Onder andere de woorden Miracle, Sweet, Romance, Love en Christmas worden op verschillende manier gecombineerd. Maar wat ik dan weer grappig vindt is de namen van vooral de vrouwelijke hoofdrolspelers. Hope, Christal, Christy of Chris, Mary, Bell, Candy. Zien jullie de connectie?
De films gaan er in als koek begrijp ik van mensen (lees vrouwen) als ik er eens over begin. En dat snap ik ook nog. Simpel vermaak, mooie mensen, een beetje romantiek en weten dat het allemaal goed afloopt. En dat in een wereld waarbij het hoe langer hoe duidelijker wordt dat alles niet goed afloopt. Zelf hou ik het liever op de 27e keer The Holiday, Bridget Jones of Love Actually, waar ik dan ook steeds meer op details ga letten. Het is een afwijking, ik weet het.
Voor wie het leuk vindt en ook eens in mijn hoofd wil kruipen, hieronder vind je een Kersfilm bingokaart. Veel plezier!

Comments