Een mens moet toch eten

Misschien is hier wel sprake van een levensmotto, samen met: 'Anders heb je nooit wat'. Hierover later meer. Maar eerst eten dus. Je doet het elke dag, of je wil of niet. En ja, ik wil. En Lout ook by the way. Thuis is ons menu over het algemeen zeer gevarieerd en verantwoord. Havermout, groenten en fruit, bruin brood, geen limonade, niet te veel vlees, gember, weinig suiker en zout, kurkuma, rode wijn, olijf- en kokosolie, geen pakjes en zakjes en ga zo maar door. Niks mis mee, alhoewel je dat natuurlijk nooit zeker weet. Want was ontbijtkoek en light limonade ooit het beste wat je kon overkomen, tegenwoordig is het bijna misdadig om dit te eten of te drinken. Wetenschap noemen ze dat. Eerder onwetenschap als je het mij vraagt.

Conclusie is dat ons probleem dus niet thuis ligt, maar met name in ons rijk gevulde uitgaans- en sociale leven. Als dat je grootste probleem is heb je het eigenlijk best goed voor mekaar denk ik. En ja, natuurlijk ben ik te zwaar. Ik ben niet dom, al zou je dat uit de stereotypes die in de media worden neergezet wel denken. En gezellig. Alle dikkerds zijn gezellig. Als dat zo is wordt de wereld in rasse schreden steeds gezelliger. Hmmm. daar heb ik toch net een iets ander beeld bij.

Normaal gesproken zou een vrouw van mijn leeftijd en gewicht zeggen dat ze alle diëten heeft geprobeerd en niks werkt. Uit pure wanhoop laat ze zich opereren. Zo is het niet bij mij. Het aantal diëten dat ik in mijn leven heb gevolgd is op 1 hand te tellen. Tenminste .... tel even mee. Het eerste wat ik me kan herinneren is een lijnpoging met ZERO 3. Iemand die dat nog kent? Dat waren capsules die je elke paar uur met veel water moest innemen die uitzetten in je maag zodat je geen honger had. Volgens mij viel ik 11 kilo af, die er uiteraard weer even snel aan zaten. En vieze boeren dat je liet. Brooddieet, ideaal voor een bakkersdochter zou je denken. Daar zouden ze je toch tegenwoordig voor aanklagen!

En geen succes. Toen moest ik op een gegeven moment naar een diëtiste. Maar zolang diëtisten allemaal slanke dames zijn die hun kennis uitsluitend uit boeken halen, is dit beroep naar mijn mening gedoemd te mislukken. Dan heb ik nog een blauwe maandag iets met punten gedaan en dat waren geen taart- en pizzapunten. Tot slot iets met maaltijdvervangers. De reclameslogan daarvan was "en het is nog lekker ook". Nou, ik kan je verzekeren, na een week moest ik al bijna braken als ik zo'n zakje open trok. Goed voor de lijn, dat dan weer wel.

Het waren er dus inderdaad 5 en dit is allemaal zeker zo'n 25 jaar geleden. Toen had ik wel begrepen dat het niet werkt. Inmiddels ben ik wel behoorlijk wat kilo's lichter dan toen ik op m'n zwaarst was, op m'n eigen manier. Opereren is voor mij echt geen optie, daarvoor is eten me veel te lief. Ik denk over het algemeen dat ik er best goed uit zie en heb een man die dat ook vindt. Mooi toch. Er zijn mindere dagen, maar wie heeft die niet. Verder ben ik gezond, voor zover je dat kan weten. Overigens kan er nu best wat nog af hoor en dat gaat ook wel gebeuren. Hoe en wanneer? Misschien kom ik daar later nog eens op terug. Voor nu een laatste tip: Laat alles wat je eet of drinkt de moeite waard zijn. En geniet! (18 maart 2019)